En dan word je van de een op de andere dag geconfronteerd met je wel of niet
gedwongen vertrek uit de organisatie.....
Op zijn minst is dit confronterend; gevoelens van woede, onmacht en teleurstelling overheersen. Zelden heb je jezelf de ruimte en aandacht gegund om na te denken over jouw, eigen toekomstperspectief. Eigenlijk was je altijd inhoudelijk gericht op werk of bezig met die ander.
Natuurlijk je beschikt over jarenlange leidinggevende en inhoudelijk ervaring. Maar wie
zit er nou op jou te wachten en hoe nu verder? Je vraagt je af hoe jouw “aanbod” eruit
ziet. En als je dan zicht krijgt op je kwaliteiten en valkuilen, hoe breng je dat dan over de Bühne?
Al deze vragen beheersen opeens je leven. Ze zijn nachtelijke energievreters en dragen er toe bij dat je eenzaam, geïsoleerd en miskend voelt. Praten over dergelijke persoonlijke gedachten en gevoelens ervaar je als lastig. Je wilt ook niet soft zijn...
Socrates liet zich inspireren door de inscriptie “Ken u zelf” boven de ingang van de
tempel in Delphi. Hij stelde dat lastige vragen kunnen bijdragen tot inzicht in onszelf. Door elkaar te bevragen en van gedachten te wisselen, krijgen we inzicht in datgene wat in het leven belangrijk voor ons is. Jong of oud dat maakte voor Socrates niet uit want wijsheid had volgens hem alleen te maken met de bereidheid om jezelf te leren kennen.
Praten met een coach over je eigen persoonlijk functioneren en over een mogelijk nieuw toekomstperspectief, is naar mijn idee eerder “sterk dan soft”. Jezelf onder ogen zien, is in eerste instantie lastig. Dat vraagt persoonlijke moed en wordt tenslotte vaak als bevrijdend, verrijkend en inspirerend ervaren. Mooi dat Socrates wijsheid anno 2019 nog steeds springlevend is!
Comments